Het is voor mij onmogelijk om op dit tijdstip aanwezig te zijn bij de het leggen van de Stolpersteine voor mijn vader en mijn broertje.

Daarom heb ik Bert Smeenk gevraagd om namens mij een in memoriam uit te spreken voor mijn vader en mijn broertje.

Mijn vader Leonardus Menco, geboren op 21 december 1896 in Lichtenvoorde, woonde een deel van zijn leven in Winterswijk. Daar zijn ik en ook mijn broertje geboren uit een huwelijk met Fie van Gelder een oud Eibergs Joods geslacht. Ik zet hier Eibergen voorop om dat menige familie niet zo lang in Eibergen zijn roots had als de Van Gelder familie. Het Joods, was net als het Rooms Katholiek en Prostestants zijn een godsdienst. Leonardes, Leo genoemd trouwde en het gezin kreeg twee kinderen waarvan ik er eentje van ben.

Mijn broertje Salomon Abraham Menco, geboren op 21 maart 1932 in Winterswijk werd Sallo genoemd.

We groeiden op in een gelukkig gezin eerst in Winterswijk, later in Eibergen, eerst op de “Bouw”, in de buurt waar later de Technische school is gebouwd later aan de Groenloschestraat, in het huis waar we nu voor staan.

Sinds de oproep dat wij ons melden moesten voor het transport, zijn we als familie gaan “duiken”. Mijn vader met Sallo en mijn moeder met mij, om het risico dat er maar 2 tegelijk gepakt konden worden.

Keersemaker, de gemeenteveldwachter schreef op 3 september 1942 dat er bij Menko en Van Gelder geen mens meer in het huis aanwezig was. Dus die tijd waren we op de vlucht. Het hele verhaal zal ik u besparen, veel is na te lezen in het boekje Vijf Eibergse kinderen in oorlogstijd, waarin ik mijn relaas doe.

We zwierven van adres naar adres. Hartelijke mensen die ons onderdak boden en daar ben ik nog steeds dankbaar voor. Heel soms zagen we elkaar een moment. Maar het verschrikkelijke, waar we allemaal bang voor waren gebeurde, VERRAAD! Ik heb dit groot laten schrijven. Een Eibergenaar heeft het hol verraden van het Hoonesbos waar mijn vader en broer tijdelijk ondergedoken zaten.

Ze zijn daarna afgevoerd naar Eibergen, men spreekt hier van eind maart, het was 28 maart 1943. Afgevoerd naar het politiebureau. En het duurde niet lang toen zijn ze allemaal opgehaald.

Bert Smeenk legt namens mij de stenen voor mijn vader Leo en mijn broer Sallo die meteen naar aankomst in Sobibor op 9 april 1943 vermoord zijn.

Hoop dat de Eibergse, eigenlijk de hele bevolking, er nog eens aan denkt wat voor verschrikkelijks een mens een ander kan aandoen. Door het leggen van deze stenen willen we ook een signaal afgeven van dit nooit meer.  Maar dat is een illusie merk ik al, wanneer je de tv of de krant ziet.

Was getekend,

Bep Dormits-Menco